prof. dr hab. inż. Aleksander Szkarowski

Adres służbowy: ul. Śniadeckich 2, 75-453 Koszalin, pok. 516C Tel. służbowy: (94) 347-85-88 Fax: (94) 342-76-52 E-mail: szkarowski@wp.pl; alexander.shkarovskiy@tu.koszalin.pl Adres domowy: ul. Kwiatkowskiego 6C/10, 75-343 Koszalin Tel. domowy: 693-521-540 Tel. kom.: 607-573-241 Życiorys     Prof. Aleksander Szkarowski urodził się 1 września 1953 roku w miejscowości Burustach Ojmiakońskiego rejonu Jakuckiej ASRR, ZSRR. Szkołę średnią ukończył w 1970 r. w miejscowości Pałatka obwodu Magadańskiego, ZSRR, uzyskując rekomendację Syberyjskiego Oddziału Rosyjskiej Akademii Nauk do dalszej nauki na studiach wyższych.     Studia wyższe rozpoczął w 1970 roku w ówczesnym Leningradzie na Wydziale Sanitarno-Technicznym Leningradzkiego Instytutu Inżynieryjno- Budowlanego (słynnego LISI) i w roku 1975 ukończył je z odznaczeniem. Uzyskał wówczas kwalifikację inżyniera-budowlanego ze specjalności Ciepłownictwo, Gazownictwo i Wentylacja. Decyzją Rady Wydziału został rekomendowany do podjęcia pracy naukowo-dydaktycznej na uczelni. W tymże roku bezpośrednio po ukończeniu studiów rozpoczął pracę zawodową w Leningradzkim Instytucie Inżynieryjno-Budowlanym (obecnie - Sankt-Petersburski Państwowy Uniwersytet Budownictwa i Architektury), gdzie pracował do grudnia 1998 r. Pracował na stanowiskach naukowo-badawczych i dydaktycznych. Ostatnio zajmowane przed wyjazdem do Polski stanowisko - profesor w Katedrze Ciepłownictwa, Gazownictwa i Ochrony Atmosfery.     Od 15 grudnia 1998 r. do chwili obecnej pracuje w Katedrze Sieci i Instalacji Sanitarnych na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Koszalińskiej.     W latach 1975-1977 odbył aspiranturę (studia doktoranckie) na Wydziale Sanitarno-Technicznym Leningradzkiego Instytutu Inżynieryjno-Budowlanego pod kierownictwem Prof. Nikołaja Staskiewicza, radzieckiego ojca gazownictwa. W dniu 20 grudnia 1977 r. obronił pracę doktorską na temat Udoskonalenie spalania paliwa w paleniskach suszarek rotacyjnych i uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych. W 1991 r. nadano mu tytuł naukowy docenta.     W latach 1996-1997 odbył doktoranturę (studia habilitacyjne) w Sankt-Petersburskim Państwowym Uniwersytecie Budownictwa i Architektury. W dniu 16 grudnia 1997 roku obronił rozprawę habilitacyjną na temat Podwyższenie efektywności ochrony atmosfery przy spalaniu paliwa gazowego i ciekłego i uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych, który nostryfikowano w MEN Rzeczypospolitej Polskiej 12.05.1999 r. (zaświadczenie Nr 4679).     4 maja 2000 r. decyzją Ministerstwa Edukacji Federacji Rosyjskiej nadano mu tytuł profesora nauk technicznych, który nostryfikowano w MEN Rzeczypospolitej Polskiej 05.10.2000 r. (zaświadczenie Nr 5138).     Z dniem 1 lutego 2001 został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego w Katedrze Sieci i Instalacji Sanitarnych Politechniki Koszalińskiej. Praca dydaktyczna     Jako nauczyciel akademicki Aleksander Szkarowski pracuje od samego początku swej pracy zawodowej. Na przestrzeni 25 lat pracy dydaktycznej wykładał i wykonywał inne formy procesu dydaktycznego (projektowanie, promowanie prac magisterskich, praktyka i inne) z przedmiotów: Ogólnotechnicznych: Ogólna Technika Cieplna Termodynamika Techniczna i Silniki Cieplne Teoria Wymiany Ciepła i Masy Technicznych: Ciepłownictwo Gazownictwo Kotły i Kotłownie Specjalistycznych: Podstawy Ekologii Stosowanej Ochrona Środowiska Utylizacja i Unieszkodliwienie Odpadów Wentylacyjnych i Przemysłowych     W latach 1985-1986 dokonał zorganizowania i metodyczno-dydaktycznego ustawienia procesu nauczania z przedmiotu Ciepłownictwo na nowym kierunku Ciepłownictwo, Gazownictwo i Wentylacja na Tiumieńskiej Akademii Inżynieryjno-Budowlanej.     Oprócz wykładów na uczelniach wyższych od wielu lat prowadzi wykłady na różnego rodzaju kursach podwyższenia kwalifikacji pracowników technicznych z zakładów i resortów energetycznych i ciepłowniczych oraz z zakresu ochrony środowiska.     Od początku pracy na Politechnice Koszalińskiej wykłada i wykonuje inne formy procesu dydaktycznego z przedmiotów: Sieci i Centrale Cieplne Instalacje Ciepłej Wody Użytkowej Ekonomia Gospodarki Cieplnej Sieci Gazowe     Opracował odpowiednie programy nauczania. Jest autorem trzech podręczników z zakresu ochrony środowiska i ciepłownictwa (jeden w języku polskim) oraz ponad 10 prac naukowo-metodycznych. Wypromował ponad 140 prac dyplomowych (w Rosji i w Polsce) z zakresu Ciepłownictwa, Gazownictwa, Instalacji Sanitarnych, Kotłów i Kotłowni. Praca naukowo-badawcza     Już podczas studiów Aleksander Szkarowski dołączył się do pracy naukowo-badawczej, która potem zawsze towarzyszyła jego pracy dydaktycznej. Główne kierunki zainteresowań i osiągnięć naukowych: Podwyższenie efektywności spalania paliwa w kotłach i piecach przemysłowych Oszczędzanie energii cieplnej i wykorzystanie zasobów energii odnawialnej Unieszkodliwianie termiczne i utylizacja odpadów przemysłowych Ochrona atmosfery od zanieczyszczenia przy spalaniu paliwa     Od roku 1980 kieruje zespołami naukowo-badawczymi zajmującymi się badaniami teoretycznymi i doświadczalnymi w tych dziedzinach oraz opracowywaniem i wdrożeniem urządzeń i technologii do oszczędzania paliwa, energii i ochrony atmosfery. W zakresie teoretycznym zostały opracowane: Model matematyczny dla wyznaczania krzywych temperaturowych w paleniskach niemających odprowadzenia ciepła Uzupełnienie teorii generacji tlenków azotu w warunkach palenisk o wysokim naprężeniu cieplnym Hipoteza o pulsacyjnym mechanizmie gromadzenia tlenków azotu w turbulentnym płomieniu Całkowicie nowa metoda celowej terytorialnej analizy stanu środowiska i sprawności działań w tym zakresie     Ostatnia metoda uznana jest na szczeblu międzynarodowym jako zasada energo-ekologicznej optymalizacji urządzeń dla spalania paliwa i działalności z zakresu ochrony środowiska. Ten dorobek posłużył podstawą dla wielu terytorialnych programów i projektów ochrony atmosfery w Północno-Zachodnim okręgu Rosji. W latach 1995-1998 prof. Szkarowski był głównym koordynatorem naukowym opracowywania i wdrożenia programu ochrony środowiska powietrznego miasta Sankt-Petersburg od zanieczyszczenia tlenkami azotu.     Był kierownikiem i głównym wykonawcą 5 resortowych i rządowych tematów naukowo-badawczych oraz wielu tematów zleconych, opracowań projektowych i technologicznych. Jako specjalista od oszczędzania energii i ochrony środowiska uczestniczył w komisjach urzędowych do spraw rozbudowy i rozwoju miasta Sankt-Petersburg.     Od początku pracy na Politechnice Koszalińskiej zorganizował międzynarodowy Polsko-Rosyjski zespół naukowo-badawczy zajmujący się badaniami teoretyczno-doświadczalnymi na temat Opracowanie i wprowadzenie mikroprocesorowych systemów podwyższenia sprawności i ekologiczności spalania paliwa w kotłach, piecach przemysłowych i urządzeniach o małej mocy oraz przyczynił się do zawarcia odpowiedniej umowy o współpracy międzynarodowej pomiędzy Politechniką Koszalińską a Sankt-Petersburskim Uniwersytetem Budownictwa i Architektury, zarejestrowanej w KBN RP.     Brał udział w wielu krajowych i międzynarodowych konferencjach i sympozjach naukowych w Rosji, Polsce, Australii, Japonii, Słowenii, Turcji, Francji. Jest członkiem Zarządu Środkowo-Pomorskiego Towarzystwa Naukowego Ochrony Środowiska, członkiem Międzynarodowego Naukowego Towarzystwa Budownictwa Energooszczędnego PLEA (Passive and Low Energy Architecture) oraz członkiem Polskiego Zrzeszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych.     Był promotorem 2 prac doktorskich obronionych na wydziale Sanitarno-Technicznym Leningradzkiego Instytutu Inżynieryjno-Budowlanego. Aktualnie jest kierownikiem 2 otwartych przewodów doktorskich. Był recenzentem oficjalnym kilku rozpraw doktorskich.     Jest autorem i współautorem ponad 90 publikacji naukowych w tym ponad połowy indywidualnych. Dorobek ten składa się z 5 monografii (we współautorstwie), 2 patentów oraz artykułów i referatów z konferencji naukowych. Od 2000 r. uczestniczy w zespole autorskim (pod redakcją Szymona Ratańskiego), który opracowuje odnawiane wydanie Przepisy techniczno-budowlane dla praktyków. Poradnik projektanta, inżyniera i inspektora nadzoru budowlanego.     Za działalność zawodową wielokrotnie otrzymywał odznaczenia resortowe i rektorskie.